کار من تا به زلف یار من است

صد هزاران گره به کار من است

هر کجا روز تیره ای بینی

دست پرورد روزگار من است

شادمانی به شدمن ارزانی

تا غم دوست دوستدار من است

ناصح تیره دل چنان داند

که محبت به اختیار من است

آن که در هیچ جا قرارش نیست

دل بی صبر و بی قرار من است

پی طفلان نوش لب گیرد

طفل اشکی که در کنار من است

صبح محشر که گفت واعظ شهر

از پس شام انتظار من است

آن قیامت که عاشقان خواهند

قامت سرو گلعذار من است

مجلس آرای عالم معنی

صورت نازنین نگار من است

من فروغی پیمبر سخنم

معجزم نظم آب دار من است